Kuching

Posted on April 19, 2022  •  13 minutes  • 2634 words

Kuching - Sarawak

Na de vlucht vanuit Pedang, werden we flink ondervraagd bij de immigratie. We hadden alle papieren waar ze om vroegen, alleen hadden we het totaal niet verwacht dat we überhaupt nog gecontroleerd zouden worden. Later keken we in ons paspoort en daar staat inderdaad alleen west-Maleisië en Sabah. En we zijn nu in Sarawak geland. Bij het inchecken was er ook al wat verwarring, maar deden ze ons verzekeren dat het goed zat. Gelukkig zat het dus ook allemaal goed, maar deze provincie staat dus een soort los van de andere delen van Maleisië, waar we bij binnenkomst gewoon een visum voor hebben gekregen voor drie maanden.

Na het ophalen van de tassen namen we een Grab naar het centrum en naar onze slaapplek. Deze bleek dichtbij een seafood court te zitten en daar hebben we dan ook deze avond heerlijk van genoten. Ons onderdompelen in het niks snappen van de menu’s of hoe het allemaal werkt. We hebben uiteindelijk heerlijk twee borden (samen) op met zelfgekozen lekkernijen (groenten en vis) en de een kregen we gewokt met rijst en de andere met mie. We hebben heerlijk gesmuld! De eerste dag in Kuching hebben we vooral weer onderzoek gedaan wat we wilde doen in Kuching zelf, de was gedaan en blogs geschreven. De tweede dag gingen we met een Grab naar de Semmenggoh Nature Reserve waar de Oerang Oetans die daar zitten, semi-wild leven. Deze mooie beesten zijn eerst in een ander Wildlife reserve opgevangen, omdat ze bijvoorbeeld als huisdier gehouden werden of op andere manieren er slecht aan toe waren. Nadat ze opgeknapt zijn, komen ze in Semmenggoh waar ze vrij in het park (653 hectare) kunnen leven. De dieren worden 2x per dag bijgevoerd, maar het is aan de dieren om te komen. Ze doen dit omdat het national park niet genoeg fruit en ander voedsel biedt voor de hoeveelheid Orang Oetangs. Wij hadden geluk, want het alpha mannetje liet zich aan het begin van de voedsessie zien. Deze grote man komt eigenlijk maar eens in de zoveel tijd en de ranger die het ons uitlegde was zelf ook zeer enthousiast hem weer te zien. Daarna gingen we naar een andere plek waar gevoerd werd en daar kwam een klein gezin kijken. Moeder, met dochter en een baby die aan haar vast klampte. Super mooi gezicht. Daarnaast kwam oma (55 jaar) zich nog even laten zien en een ander mannetje die een paar banaantjes kwam pikken. Super tof om de dieren op deze manier te kunnen bewonderen. De rest van de dag deden we rustig aan en zorgde we ervoor dat een blogpost, die bijna volledig klaar was, online kwam te staan.

De volgende dag gingen we naar het national park dichtbij Kuching stad: Kubah. We kwamen eigenlijk voor de hike naar de waterval, maar deze was helaas gesloten. We kozen voor de trail naar het Wildlife center (degene waar de Orang Oetans eerst worden opgevangen), omdat we op die manier dwars door het park liepen. Na 3,5 uur hiken kwamen we aan de andere kant en hebben we nog even het pad meegepakt waar de dieren zaten. We werden niet heel gelukkig van alle kooien en de manier van hoe de dieren waren opgesloten, dus kozen we voor een short cut en liepen we naar de uitgang. Hier moesten we eerst wachten tot dat er een ranger stond waar we ons moesten uitchecken (dit alles in teken van de veiligheid en het kunnen registreren wie er nog in het park zijn) en daarna hebben we nog heeeeeeel lang gewacht op een taxi. Een taxi? Ja een kneiter dure taxi, want de mannen aan de andere kant van het park gaven aan dat we hier makkelijk een Grab konden gaan regelen. Maar eenmaal hier, schijnt dat een onmogelijke opgave. :( Helaas…! Eenmaal “thuis” was het al een vrij lange dag en hebben we nog een tweede blog online gezet. Zo zijn we in ieder geval weer bij met alle verhalen uit Cambodja.

Bako National Park

Dag 1

En toen werd het tijd voor de reden dat we naar Kuching gingen: Bako National Park. We hebben twee nachten geboekt in een kamer met een ventilator. De reviews over de kamers zijn zeer wisselend en dat maakte het een beetje spannend wat we konden verwachten, maar we hadden zo een zin om het national park te ontdekken. We kwamen net te laat aan bij de pier waar de boten gaan naar het park. Het park is alleen met de boot te bereiken, alleen als het water laag staat is het lastig om er te komen. Wij kwamen eigenlijk net aan nadat de laatste boot gegaan was. Dit was de laatste boot voordat het water te laag stond om het national park te bereiken, dus moesten we een uur wachten voordat we konden gaan. Eenmaal bij het park installeerde we onze spullen in onze kamer, welke er echt dikke prima uit zag en we helemaal gelukkig waren met het idee hier twee nachten te kunnen verblijven. We deden in de middag het pad waar je de meeste kans had om neusapen te spotten. We waren heel de weg stil en zeiden weinig tegen elkaar, genietend van de rust en aan het luisteren naar eventuele geluiden. We kwamen al van alles tegen, grijze apen in de bomen (later bleken dat de Muyslangoer apen te zijn, eekhoorntjes, vogels, krabben met één grote klauw en de ene na de andere heremietkreeft. En toen hoorde we ze… we hoorde beiden wat geluid uit een boom komen en bleven staan. We twijfelde nog even, we hebben inmiddels al vaak Makaken gezien en die maken ook geluid wanneer ze in de boom aan het eten zijn. Maar toen zagen we hem. Een bruinige aap op de tak. Ja, dit is hem hoor! We hebben onze eerste neusaap gespot! We hebben de volledige trail afgemaakt en even wat rust gepakt omdat we in de avond mee wilde met de nightwalk. Daar hebben we twee verschillende slangen gezien, twee kikker soorten en een aantal wandelende takken. Ook zagen we het wilde zwijn met de baard, maar die zijn zo vriendelijk dat die tegen de avond sowieso rond het hoofdgebouw lopen. Dus tijdens het eten (wat we voor de wandeling deden), maakte we al kennis met deze knappe gebaarde wezens. Hhaha!

Dag 2

Na een best goede nacht, alle ramen open (gelukkig wel dichte horren die voor de ramen konden) en de ventilatoren aan… was het te doen. Na een heerlijk ontbijt (nasi goreng) gingen we weer op pad. We hadden nagevraagd over de trail en het was heel makkelijk om er twee te combineren en op het einde kom je aan bij een baai waar er altijd wel boten aanwezig zijn, zodat je dan kan kiezen om met de boot terug te gaan. Het was een pittige wandeling, veel omhoog en toen een heel gedeelte vol in de zon. We hadden allebei een tas bij ons, waardoor we gelukkig genoeg water mee hadden, maar man man man wat was het een hete tocht. Vooral Hilde hoopte op een gegeven moment met elke stap dat er een bootje zou zijn waarmee we terug konden. Zij had niet alleen last van de hitte helaas, maar ook van haar heup. De nacht was prima, maar het bed is zeg maar wel een plank… wat niet perse haar heup bevorderd helaas. En omdat we in de middag eigenlijk wel nog een andere trek wilde doen, zou het zeer goed uitkomen als die boot er zou zijn. Hoppa we pakken ook nog even de andere trail erbij en niet voor niks, want wat een prachtig uitzicht over een baai. Daarna verder met de trail die we aan het doen waren. Nog een stukje, nog een klein stukje en nog even een super stijl pad naar beneden, maar daar waren we dan. Helemaal alleen op het strand en je raadde het waarschijnlijk al een beetje op de manier hoe we het beschreven… geen boot. Hilde heeft nog flink veel moeite gedaan om aandacht te trekken van een boot die we zagen liggen, maar die dacht waarschijnlijk dat Hilde gewoon gezellig even wilde zwaaien… er kwam in ieder geval geen beweging in. Oke… balen, erg balen… maar dan moeten we dus terug lopen. Gelukkig nog water en wat broodjes bij ons, dus aan de slag dan maar. We hadden het tempo er goed in zitten, ook in de hitte van de zon (natuurlijk liepen wij heen en terug precies op de heetste uren van de dag). We waren al een heel eind en toen, na een slokje water stuitte we op een groep Makaken. Oke, daar kan je toch gewoon rustig langs lopen?! Nou wij wisten het niet zo zeker, ze maakte een waarschuwend geluid en we liepen toch maar wat terug. We zagen kleintjes rondlopen, wat een lief gezicht. Echt kleintjes die net van hun moeder af zijn en lekker een beetje aan het rond rennen waren en aan het spelen. Wat het mooie (en ook een beetje het spannende) was, is dat we eerst een mannetje zagen en die dus een ander geluid maakte dan normaal. Toen die begon hoorde we ook daarna een andere aap in de boom achter ons en toen nog een aantal om ons heen. We waren echt een beetje omsingeld. We lachen er nu erg om, maar op dat moment minder. Elke keer wanneer we dachten dat ze weg waren, kwamen we ze een stukje verderop weer tegen op het pad. Wij gingen er niet langs en we begrepen later van de ranger dat dat ook gewoon een goede keuze was. Of we hadden met takken en veel geluid langs ze moeten gaan, maar wij hebben er nog een beetje een hard hoofd in of hij dit als grapje bedoelde of het meende… In ieder geval hebben wij de natuur met respect behandeld en de “locals” hun gang laten gaan. Hahaha, uiteindelijk stonden we op een punt echt wel 20 minuten stil waar we ineens weer de neusaap zagen en het geluid wat zij maakte hoorde. We hadden een super goed zicht op ze. Er keek er ook echt een onze kant op terwijl die tegen de stam aangedrukt hing. Heerlijk!

Eenmaal terug bij het hoofdgebouw, hebben we eerst wat rust proberen te pakken in de kamer. Het was veel te laat om nog een hike te doen en daarbij wilde we vanavond wel weer mee met de nightwalk, dus was het wel even genoeg. Nadat we het echt te heet hadden in de kamer, zijn we spelletjes gaan spelen in de “kantine” en hebben we een hapje gegeten. Die avond konden we weer hoi zeggen tegen twee verschillende slangen, het gebaarde wilde zwijn en… de Maleise civet kat. Wauw, wat was dat tof! Hoog in de boom zagen we de reflectie van zijn ogen en daarachteraan zijn dikke staart over de tak gaan. Heel tof om die nog even mee te mogen pikken! Ook zagen we aan het einde van de tour nog een neusaap heel dichtbij in het kamp, nadat we rare geluid hadden gevolgd met de groep

Dag 3:

We waren op! De nacht was, zoals de dag, bloedheet en we hebben beiden niet goed geslapen. We hebben ontbeten en gevraagd hoe laat er een boot zou kunnen komen (vanwege het getij). Over een uur konden we al opgehaald worden en daar gingen we voor! Rond 11 uur kwamen we zeiknat en doorweekt aan bij de pier. We hadden nog even mooi een tropische bui meegepikt op de boot. We wilde een Grab bestellen, maar ook hier werkte dat niet. Dus op naar de bus. Hier hebben we uiteindelijk bijna 2 uur op gewacht, maar was dan ook maar 1 ringgit (20 cent) om naar de stad te komen. We waren rond 1 uur pas weer in het centrum en dus op onze slaapplek. Daar een warme douche genomen. Nadat we onszelf schoon hadden gemaakt was het ook tijd om de kleren schoon te maken en rust te pakken. Wat een avonturen en wat hebben we genoten. Morgen het vliegtuig naar Mulu, op naar nog meer mooie en gave avonturen!