Georgetown

Posted on April 12, 2022  •  10 minutes  • 2001 words

Zonder tijd te verliezen gaan we vanuit Cameron Highlands door richting Georgetown, maar niet zonder eerst een dagje te blijven in Ipoh. We hadden goede verhalen erover gehoord, daarnaast was er geen directe verbinding naar Georgetown en stopte je sowieso in dit stadje. Omdat we de tijd hebben, kozen we ervoor om hier een nachtje te blijven.

Ipoh

Nadat we om 11 uur ‘s ochtends 2 uur in de bus te hebben kwamen we aan in Ipoh. We dumpen onze spullen op de kamer en hadden al besloten om direct door te gaan naar de stad. Daar heb je een route langs allerlei historische gebouwen en langs grote muurschilderingen. Dit is precies zoals het in Georgetown ook opgezet is: historische gebouwen gecombineerd met artistieke muurschilderingen. We hebben hier geen drukke dag van gemaakt, maar rustig even genoten van de stad. We hebben gezeten bij een door Harry Potter beïnvloed café, wat nieuwe etenswaren van straat geprobeerd en nog wat aan de blogs geschreven. Uiteindelijk niet te laat weer terug, want morgen rijden we verder naar Georgetown.

De rit naar Georgetown

We vertrekken weer mooi op tijd in de ochtend naar de bus terminal. Nog even voordat we vertrekken krijgen we te horen dat we de eerste buitenlandse toeristen zijn die bij dat hotel slapen sinds 2 jaar. Het blijft zo bizar! We staan er niet elke keer bij stil, maar we zijn een van de eerste toeristen in dit land.

Na zo’n 3 uur met de bus komen we aan bij de ferry, waar we precies op tijd zijn om op te stappen. Je kan ook met de auto/taxi, maar de ferry kost bijna geen geld, is sneller en laat je op een stuk mooiere manier Georgetown binnenkomen. Omdat we nog te vroeg zijn om in te checken lopen we eerst een stuk met onze grote backpacks op naar een plek waar we kunnen zitten. De dagen erna komen we erachter dat er ontzettend veel goeie cafés en eettentjes in deze stad zitten, maar om de een of andere reden waren ze onvindbaar op de eerste dag.

Nadat we onze spullen afgegooid hebben zijn we de stad gaan verkennen en de grote verscheidenheid aan muurschilderingen bekeken. Dit is tegenwoordig het meest iconische aan Georgetown in combinatie met zijn historische gebouwen uit koloniale tijd. Je ziet de muurschilderingen door heel de stad terug. Ook in het gedeelte wat hier de “Jettie” genoemd wordt, een stuk van de stad wat op palen gebouwd is. Dit echt aangebouwd voor de vroegere Chinese gastarbeiders die op zee en in de haven werkte, zodat ze dichtbij het werk waren, nu is het een toeristische attractie (al wonen er ook gewoon mensen, dus best vreemd om hier “aapjes te kijken”). Hier in de buurt hebben we bij een straattent wat gegeten, wat wel weer even uitzoeken was hoe het werkte. Eerst zitten, dan drinken bestellen bij een vrouwtje wat aan je tafel komt, dan bij een van de andere kraampjes wat bestellen en dan betalen wanneer het aan je tafeltje gebracht wordt. Het is even een onderneming, maar zo kom je er wel uit en ben je voor een euro of 5 samen klaar. We sluiten de avond nog af bij de Canteen met live muziek en een biertje, dat Maleisië bevalt ons wel! Behalve dan, dat een biertje hier wel minstens 3 a 4 euro kost..

Georgetown en daar omheen

De tweede dag in Georgetown zijn we een gigantisch hindoeïstisch complex wezen bezoeken tegen de berg aan op het eiland. Denk hierbij niet gelijk aan Angkor Wat hoor, het is een stuk recenter gebouwd. Maar dit complex is wel door de jaren heen steeds verder uitgebouwd, wat toch wel indrukwekkend is geworden, met als pronkstuk een bronzen beeld van de godin Kuan Yin van 37 meter hoog. Op de terugweg proberen we nog te regelen dat we een internationaal rijbewijs krijgen bij de Maleisische ANWB maar helaas tevergeefs. Dit is gewoonweg niet mogelijk wanneer je al in het buitenland zit, ook al had Richard ergens gelezen dat dit wel mogelijk moest zijn. Ook bezoeken we de “Blue Mansion”, maar hier mag je niet zomaar in, je betaald best veel om een tour te krijgen voor het gebouw. Wat ons betreft wel een tegenvaller voor een top attractie zoals het in de Lonely Planet staat.

Regeldag in Georgetown

We zaten er eerst aan te denken naar het National Park te gaan, maar we waren helaas niet helemaal fit dus maakte we er een regeldag van. Dus dat betekend de was weer doen, maar ook voor de eerste keer in het buitenland naar de kapper sinds onze reis! Bij Richard is dit redelijk soepel verlopen maar voor Hilde was dit iets wat meer wennen, omdat het niet helemaal het kapsel werd dat wat ze gewend is.

National Park Penang

Nog een poging. We gaan deze maandag naar het National Park van Penang, wat het kleinste National park van in ieder geval Maleisië is. We ontmoeten bij de ingang van het national park een Duits stel wat we in de de Cameron Highlands ook al tegen waren gekomen, en we besluiten om de heenweg samen te hiken naar het schildpaddenstrand en terug samen de boot te nemen. De boot moest je namelijk van tevoren regelen omdat er geen bereik is in het park. Dus een tijd afgesproken en op pad gegaan.

Na een paar minuten lopen in het park zijn we het stel al kwijt en komen we op een heel bijzondere route terecht. Dit was gewoon de officiële route naar het strand, maar wel de lange versie, en we konden merken dat die niet vaak gelopen werd. Het begon met vervallen vakantiehuisjes bij een verlaten natuurlijke zwembad en ging verder met het constant door dikke spinnenwebben lopen. Dikke boomstammen die over de weg heen waren gevallen waar rijen termieten overheen liepen om te migreren naar een andere plek. Daarnaast was het zo dicht begroeid op sommige plekken dat je er bijna claustrofobisch van begon te worden. Nadat we weer terug waren op het normale (korte) pad, kwamen we het stel weer tegen. We vroegen hoe het kwam dat zij ineens voor ons liepen en zo kwamen we er achter dat we de iets meer avontuurlijke route hadden gekozen. En dat terwijl we een beetje voor hun hadden besloten voor de lange route naar het strand. Haha!

Aangekomen op de Turtle Beach, zagen we eigenlijk niet zoveel. Je zou daar een ranger station moeten hebben die als opvang dient voor de schildpadden die daar hun eieren komen leggen. Helemaal aan het einde van het strand komen we toch een huisje tegen wat als een soort museum/informatie centrum moet dienen. Er staat wat informatie over de schildpadden en andere dieren die in het park voorkomen, wat opgezette skeletten en een paar schildpadden die bij de opvang horen. Het lijkt erop dat dat schildpadden zijn die verzorgd worden om daarna weer uit te zetten. Het is heel klein opgezet dus 10 minuten later staan we ook alweer buiten. Daar staat de boot ons al op te wachten om ons naar de monkey Beach te brengen, een heerlijke rit op het water van zo een 20 minuutjes. Alles zo groen om ons heen en het water zo mooi van kleur! We verbleven zo een 2 uur op Monkey Beach, waar we lekker rustig hebben kunnen zitten. Normaal gesproken is dit strand in het weekend erg druk… Maar op een maandag en in de corona tijd, zijn we praktisch de enige. Behalve dan nog wat groepen makaken die je goed in de gaten moet houden dat ze je spullen niet jatten. We genieten van het weer, het warme water, het mooie uitzicht en een koud drankje van de enige plek die nog wel drinken uitdeelt. Alles samen zeker een mooie manier om onze dagen in het vaste land van Maleisië (voorlopig) af te sluiten en de volgende dag door te vliegen naar Maleisich Borneo.