Danum Valley

Posted on May 12, 2022  •  14 minutes  • 2772 words

In de ochtend belde we met Martijn en Belén, om het nieuws over Pochi met elkaar te delen en een beetje plannen te maken over hoe en wat. Daarna namen we een Grab naar de plaats waar we opgehaald zouden worden om naar Danum Valley te gaan. Gisteren hebben we dit stuk gelopen, maar naast dat het geen makkelijke weg was om te lopen, doordat je vooral langs grote wegen liep zonder stoep of iets dergelijk, is het ook gewoon bloedheet om met de tassen op een halfuur te lopen. De plek waar we aankwamen met de bus is eigenlijk ook de plek waar het vliegveld (met de grote van een busstation) is en dus ook alle kantoortjes van de activiteiten die je vanuit hier kan doen. We besloten ook direct om de volgende nacht die we moeten gaan doorbrengen in Lahad Datu in dit “centrum” te doen. We lieten ons afzetten bij een koffietentje in de buurt en ontbeten daar wat. Hilde liep tussendoor nog even naar het hotel verderop, om daar te vragen of het mogelijk was om daar te komen slapen over 4 dagen. Vervolgens liepen we naar het kantoor van het Field Center van Danum Valley. Hier moesten we om 12 uur zijn, zodat we optijd naar Danum zouden gaan. We moesten een zelftest daar doen om dit te kunnen laten zien en allerlei papieren invullen. Uiteindelijk vertrokken we pas om 3 uur, omdat er allerlei miscommunicatie was én een gat (letterlijk) in de weg ernaar toe.

Danum Valley aankomst

Inmiddels hadden we al best wat verwachtingen van deze plek! We hadden goede verhalen gehoord van het Duitse stel over de app en van het Britse stel in Mabul. We hadden er erg veel zin in. Jammer was alleen dat de communicatie met de partij waar we het geboekt hadden en het Field Center zelf niet optimaal was, waardoor er hier en daar wat frustratie bij kwam kijken. Die avond hadden we bijvoorbeeld geen programma en moesten we onze bloedzuigersokken zelf nog even kopen hier, terwijl dit eigenlijk bij het programma hoorde te zitten.

Wat wel erg leuk was, toen we een stukje zelf gingen lopen, dat we direct op een groep herten stuitte en we een uil over ons heen zagen vliegen en later in een boom konden spotten! Een nog een andere verrassing, Richard had namelijk een dikke bloedzuiger aan zijn been hangen toen we na het eten op de slaapkamer kwamen! Dit doet verder geen pijn of iets dergelijks, maar een bloedzuiger zorgt ervoor dat je bloed niet stolt, dus is dat wondje een tijd door blijven bloeden.. Een fijne binnenkomer!

Dag 2, eerste activiteiten

Deze dag begonnen we met een sunrise tour. We werden met de auto bij een uitzichtpunt gebracht, waar we super gaaf en mooi over de vallei konden kijken! We hadden dan wel geen echte zonsopkomst die we goed konden zien, maar verder was het uitzicht prachtig! De wolken die in de vallei lagen gaven een mooi effect op de jungle. Die ochtend kregen we na het ontbijt een ranger, die weer een ander programma in zijn hoofd had dan we de dag ervoor hadden gehoord… maar we lieten het los en besloten te genieten! Tijd en programma’s lijken altijd flexibel te zijn in Zuid-Oost Azië. Onze dagen gaan gevuld zijn met verschillende hikes naar plekken rondom het Field Center.

Lekker hiken

Met onze ranger beginnen we met een paar routes rondom het Field Center. We komen hier weinig dieren tegen maar je ziet wel dat het echte jungle is. De dichtheid van het bos en de soorten begroeiing spreken hier boekdelen. Helaas is onze ranger niet heel erg goed in Engels. Dit zorgt ervoor dat hij ons niet veel kan vertellen over wat we allemaal zien, en helaas ook dat elke vraag verkeerd aankomt. We krijgen eigenlijk altijd antwoord op een andere vraag dan de vraag die we stelde. Dat is wel erg jammer want zo’n ranger is juist iemand die ontzettend veel weet van die omgeving.

Nog iets anders wat wel bijzonder voor ons was met de hikes: bloedzuigers! Het stikte ervan hier in deze regio. We hebben dus bloedzuiger sokken gekocht, wat een soort van hoezen zijn over je sokken en broek heen tot je knieën, zodat de bloedzuigers niet op je benen kunnen komen. Maar zelfs daar kunnen ze tussendoor omhoog kruipen wanneer je ze niet op tijd van je kleding afhaalt. Je spuit ook nog DEET op je kleding omdat dat deze vriendjes ook tegen zou moeten houden. Wanneer je hier loopt, duurt het niet lang voordat je er een aantal op je schoenen heb zitten die zich langzaam naar boven aan het werken zijn. Op het begin schrik je hier een beetje van. Wat moet je met die beesten? En ze zijn vooral erg vies en onwennig! Maar we worden er steeds beter en geoefende in, wanneer ze zich bewegen kan je ze redelijk makkelijk van je broek afschieten door ze te “flicken” met je vingers. Op een gegeven moment word je hier ook wel relaxter in, ook omdat het er zoveel zijn. Dan ga je ze er alleen nog afhalen als ze te hoog zitten, anders blijf je maar bezig. Aan het einde van de wandeling was het een vast ritueel om de volledige bloedzuigersokken en schoenen te controleren op bloedzuigers, voordat je iets uit trok. Hier kwamen gerust zo een 10-15 bloedzuigers per persoon (vooral Richard was een favoriet doelwit) van de sokken en schoenen af.

Avond trip

Deze avond worden we met de jeep rondgereden langs de bossen op zoek naar nachtdieren. We hebben niet zo heel veel dieren kunnen spotten deze avond, al had Hilde wel een aantal mooie vogels gespot. Ook een hele bijzondere, namelijk de frogmouth (die we later in het boek nog even opzochten). Op het einde hebben we van heel dichtbij een hele mooie civet vlakbij het kamp kunnen zien. Wat een plaatje!

Dag 3

Goed begin van de dag

Deze dag beginnen we met een mooie ochtendwandeling. Danum Valley staat bekend om dat je hier goed de Gibbon moet kunnen spotten. De Gibbon is een type slingeraap die zijn hele leven nooit de grond raakt. Ook maakt deze aap een heel bijzonder en herkenbaar geluid, wat over het bos heen galmt. Deze ochtend horen we ook de Gibbon al op aardige afstand en onze ranger van de vorige dag brengt ons ook meer in de buurt. We kunnen vanaf dat punt helaas nog niet veel zien, maar we zien vaag erg hoog in de bomen wel iets van beweging. Gelukkig is daar ook de “Gibbon-ranger” dichtbij ons, een gids van het park die ook onderzoek doet naar deze Gibbons (en specifiek de groep waar we naar aan het kijken/zoeken zijn. Hij weet precies de goeie plekken aan te wijzen om zicht te krijgen op deze bijzondere apen. Het mannetje hadden we snel gevonden, omdat die ook veel geluid maakte, maar later hebben we ook het vrouwtje en een jonge Gibbon kunnen zien. Na de roep van de Gibbon is het een vast ritueel dat deze apen naar een ander gedeelte van de jungle vertrekken en hiervoor ook lager in de bomen gaan zitten, wat ervoor zorgde dat we nog beter beeld van ze kregen. Het was een prachtig gezicht om deze beesten te kunnen zien, zeker omdat we hiervoor nog niet veel geluk hadden gehad met het spotten van dieren in dit park. Hilde was opslag verliefd op deze mooie en bijzondere apen.

We hebben hier ook nog een bear-cat kunnen zien in de buurt van de Gibbons, wat een type civet is. We werden super enthousiast wat ze gaven aan dat deze civet altijd lastig te spotten valt. Tijdens het aanschouwen van de Gibbons, werden wij goed in de gaten gehouden door een forest dragon. Inmiddels was er nog een ranger aangesloten en die zei lachend, “Oe a dragon here!”. Dus wij een beetje lachend omkijken en denkend dat die een grap maakt over draken die te zien zijn in de jungle. Maar toen zagen we het bijzondere beestje inderdaad tegen de boom aanzitten. Gauw een fotootje van geschoten en weg was die… het werd hem te druk denken we!

Rhino pool

’s Middags is het weer tijd voor een mooie hike en wel richting de Rhino pool, een watertje in de buurt van het kamp. Naja in de buurt, in totaal zal de wandeling een uur of 3 duren om heen en weer te komen, en we merken ook hier weer dat dat soms niet meevalt. Het is hier namelijk regenwoud, en dat betekend een ongekend hoge luchtvochtigheid. Wanneer je een paar minuten aan het lopen bent, ben je al helemaal nat van het zweet. Een paar uur lopen is al helemaal pittig, ook omdat de route natuurlijk niet vlak is zoals in Nederland. Maar, het is het wel meer dan waard. Aangekomen bij de pool, na 2 uur wandelen, springt Hilde het koude water in om even heerlijk af te koelen. Vanaf dat punt steken we de rivier weer over, met een iets wat gammele brug. Op de brug lagen overblijfselen van een aap, die door (wat we ons laten vertellen) een luipaard aangevallen was en hier is opgepeuzeld. Na de brug is het nog een uurtje terug naar het Field Center.

Wandelen in het donker

In plaats van met de jeep gaan we deze avond gewoon met de benenwagen de jungle in. ’s Avonds heb je blijkbaar minder last van de bloedzuigers wat het ook wel iets relaxter maakte om te lopen (al hadden wij wel gewoon onze sokken aan, om geen “vieze” risico’s te lopen). We beginnen samen met onze ranger maar al snel lopen we met meerdere toeristen en gidsen in een grote groep door de jungle heen. Voor het eerst in Richards leven komen we daar ook een tarantula in het wild tegen, die tegen de boom aan geplakt zit. Wat denk je? Super schuwe beesten zijn het blijkbaar. Het was op enige afstand dat we hem zagen en bij de minste beweging verdween die ook in de boom. Wel erg gaaf om gezien te hebben. Sommige rangers hebben dan ook een verrekijker bij zich waarmee je ook op afstand kan kijken alsof je er naast staat, die we op dat moment ook even konden lenen. Verder hebben we deze avond grote groene kikkers gezien en een civet in de verte. Wat we ook veel tegen zijn gekomen, maar liever eigenlijk niet te lang tegenkomt, zijn fire-ants. Dit zijn mieren waarvan de beet vergelijkbaar is met een wespensteek, maar dan meerdere keren achter mekaar, en van meerdere mieren als je in de buurt van een nest komt. Deze nesten zijn we dus heel veel tegen gekomen. We riepen dan “ANTS!”, rende een stuk totdat we er weer voorbij waren, en stampte hard met onze voeten voor de zekerheid. Wij zijn niet gestoken, maar onze gids had minder mazzel. Al had die er misschien zelf ook voor kunnen kiezen geen lage schoenen zonder sokken aan te trekken…

Laatste dag

De laatste dag van Danum Valley heeft voor ons geen activiteiten meer. We pakken deze ochtend weer in, gaan ontbijten, en vertrekken weer richting Lahad Datu. Het was weer een bijzondere ervaring, en wel erg gaaf om zo diep in de jungle te hebben gezeten. Misschien hebben we wel minder dieren gezien dan we van tevoren gehoopt hadden, maar zeker een hoop mooie natuur kunnen aanschouwen in dit National Park. Wel hebben we door alle miscommunicatie, toen we terug waren in Lahad Datu, geappt naar onze touroperator dat we niet erg tevreden waren met de gang van zaken. Zo hebben we kunnen regelen, dat we na Tabin, waar we eerst nog 3 dagen en 2 nachten naar toe gaan, in Sandakan een dagtour krijgen. Na Tabin vliegen we namelijk via Sandakan naar Kuala Lumpur. In Sandakan hebben we een volledige dag overstap tijd, waar nu een invulling aan gegeven wordt als compensatie. We hadden niet verwacht dat dit gedaan zou worden, waardoor we dus erg blij zijn met deze oplossing. Helemaal omdat we inmiddels weten, dat er heel weinig te doen is op Sandakan airport en we op deze manier een extra dagje genieten hebben en we onze spullen niet continu hoeven te sjouwen. Een mooi vooruitzicht!