Mui Ne en Da Lat

Posted on June 25, 2022  •  13 minutes  • 2602 words

Na een goede busrit met de bijzondere plaatsen, kwamen we aan in Mui Ne. In de bus hebben we overigens ook besloten om iets langer met Linda mee te reizen. Omdat het én heel gezellig is én we op die manier wel een trein konden boeken. De treinen schijnen vrij goed te zijn in Vietnam, waardoor we deze ervaring graag willen meepakken. Vanuit Mui Ne lukte het niet om de trein naar Da Nang te boeken, dus keken we een beetje verder en over een paar dagen vanuit Nha Trang was nog wel mogelijk. Wat een namen allemaal he?! Wij hebben er ook goed op moeten oefenen. De bus zetten ons langs de weg af, waardoor we nog maar een klein stukje hoefde te lopen naar het hostel.

Hostelleven Mui Ne

We kregen 3 bedden in dezelfde dorm, wat wel weer even wennen was voor ons. Even bedenken welke belangrijke spullen we op moest bergen en wat we prima konden laten liggen. We gingen ons een beetje mengen in het hostel en dronken een biertje. Tijdens het biertje besloten we dat we morgen niks zouden doen, het is een hostel aan het strand met een zwembadje en het leek ons de uitstekende plek om te niksen. We kunnen hier een tour boeken, waarbij je de bezichtigingen in de buurt kan doen… waaronder hun beroemde zandduinen. We wilde het allemaal in de ochtend doen, maar hadden niet perse de behoefde dit direct morgenochtend te doen. Dus… chilldag morgen en de dag erna de tour en daarna de bus naar Da Lat.

Na dit besloten te hebben bedachten Richard en Linda dat ze eigenlijk nog best trek hadden en vroegen we of we wat konden bestellen. Dit kon helaas niet meer, waardoor we buiten het hostel opzoek moesten. Wat normaal niet erg is, maar hier in Mui Ne (of tenminste bij ons hostel) is er vrij weinig echt in de buurt. Toch wagen we het erop en gaan we een stukje lopen en kijken of we iets kunnen vinden. Bij een tentje waar we nog wat mannen zagen zitten, wilde de aardige man wel wat fried noodles maken voor ons en zo bestelde we dat met natuurlijk een biertje. Wonder boven wonder was het goed te eten en Hilde at graag een beetje mee, zo hadden we toch allemaal weer een vol buikje. ;)

Chillen tot de max

Wat we al schreven, dit werd en was een chilldag. Rustig opgestaan met zijn allen en eigenlijk waren we allemaal vrij verbaast hoe rustig de nacht en de ochtend verlopen waren. De ochtendtour, vertrekt elke dag om 4.30 en we hadden verwacht daar iets van te horen. Dat viel gelukkig alles mee! Lekker ontbijten met elkaar en van de ontbijttafel verplaatste we ons naar de ligbedjes. We lagen daar rond 9.30/10.00 en zijn er tot aan 18.00 uur niet weggegaan. Hahaha, echt chillen dus. We hebben onze ogen uitgekeken in de ochtend, want rond de tijd dat wij op de ligbedjes plaats namen, werd het drukker en drukker van iedereen die nu de kamer uitkwamen. Stuk voor stuk met nog genoeg alcohol in het bloed, wat de één toch beter scheen te kunnen hebben dan de andere… hahahah! Die dag hebben we lekker met wat mensen gebeld en verder dus echt asociaal helemaal niks gedaan.

Zandduinen en meer…

De volgende ochtend hadden we de tour gepland naar de Zandduinen (wit en rood), vissersdorpje en de Fairy Stream. Linda en ik hadden in ons hoofd de duinen van Peru, Huacachina, waar je kan sandboarden en met een buggy door de duinen kan crossen. Onze verwachtingen lagen duidelijk te hoog, de Zandduinen hier in Mui Ne zijn kleiner en worden vooral mooi beschreven. Met een quad werden we naar de top gebracht, wat wel even een leuk ritje was… We zaten met zijn tweeën achterop bij een jongen en Linda zat samen met een meisje die ook alleen was bij een ander achterop. We hebben hier de zonsopgang gezien, wat foto’s gemaakt en vooral gekeken naar hoe andere deze attractie benutten door vele foto’s te maken. Wat wel een leuk weetje is, is dat hier alle Aziatische toeristen altijd hun beste kleren aan doen naar dit soort uitjes en dan een soort fotoshoot met elkaar hebben. Vooral het vervoer naar het andere stukje van de duinen was een heftig ritje. We vlogen over het zand en Richard moest zich goed vasthouden, omdat hij als achterste persoon op de quad zat. Al met al was het even leuk, maar minder dan we hadden verwacht. We bleven positief en hoopte op meer die ochtend, dus met zijn vieren (we raakte aan de praat met Selina uit Zwitserland die bij Linda op de quad zat) aan de milkcoffee en wachtend op wat er komen ging.

We kunnen concluderen dat de rest van de ochtend ook wat tegen viel. We reden langs de rode duinen, waar we met elkaar even opgelopen zijn. Vervolgens naar het vissersdorp, waar we ons vooral wat vreemd voelde… echt “aapjes kijken”. We stonden eerder in de weg op de vismarkt dan dat we daar wat toevoegde. Om het een beetje goed te maken, haalde we een lemonjuice bij een van de vrouwtjes. Daarna de Fairy Stream, wat leuk was en echt wel even mooi! Maar al met al was het een iets wat vreemde tour, waar we naar ons idee veel te veel betalen voor wat je krijgt. Maar gelukkig gezellig met elkaar en met Selina, waar we nog in het hostel samen mee ontbeten.

Da Lat

Na het ontbijt hebben we onze spullen bij elkaar gepakt en namen we rond 12 uur de bus naar Da Lat. We kregen te horen dat we over 10 minuten bij de grote weg moesten staan en dat we met onze namen de bus wel inkwamen. Heerlijk chaotisch geregeld weer, maar we liepen naar de straat waar nog meer toeristen stonden en ja hoor… het kwam allemaal weer goed. :)

Na 6 uur in de bus, kwamen we aan in Da Lat en zorgde we ervoor dat we in het stadscentrum nog geld pinde en wij (Richard en Hilde) van ons geloof stapte en toch voor een simkaart gingen. De afstanden die we reizen zijn telkens redelijk groot, waardoor dat soort momenten top zijn om dingen uit te zoeken. Alleen moet je dan wel internet hebben… Dus dit ook meteen geregeld. Op naar het hostel met een Grab, al gaf dit nogal wat gedoe. Het is hier in Vietnam ons nog niet gelukt om dit in 1x goed en snel te regelen. Zo gek, want in alle andere landen gaat het super makkelijk en snel… goed, al met al hadden we uiteindelijk een Grab en werden we super warm ontvangen in het hostel. Hier heeft Hilde een tweede gesprek gevoerd met een school over de opties en de arbeidsvoorwaarden. Dat was nog even een gedoe doordat het toch wel wat meer een party hostel was, dan dat we dachten… maar alles werd ook hiervoor geregeld en Hilde kon even bij de buren buiten zitten met een tafeltje en een krukje. Goed gesprek, waardoor het tijd was voor bier en goede gesprekken in het hostel! Daarnaast boekte we voor de volgende dag de Canyoning, dus maakte we het niet te gek en te laat.

Canyoning

Enthousiast aan het gratis ontbijt, met een ijskoffie en een uitzichtje! Om 8.15 werd er omgeroepen dat de mensen voor de Canyoning moesten verzamelen. We gingen met zijn allen in een busje, wat weer heerlijk op zijn Aziatisch ging. Linda en wij moesten eruit en gingen samen met een guide met een taxi naar de plek, omdat… ja een heel verhaal, maar niet veel logica. Goed eenmaal bij het park werden we in een harnas gehesen, kregen we een helm op de kop en moesten we handschoenen aan. Na een stukje wandelen gingen we het abseilen oefenen op een bossig terrein. Na het oefenen gingen we echt aan de slag. Wat een beetje vreemd was, is dat we tussen de menigte van lokale toeristen heen liepen van waterval naar waterval. Waardoor wij een beetje veranderde in de toeristische attractie in plaats van de watervallen. Na de eerste twee watervallen kwamen we op wat minder bewandeld terrein en werd het steeds toffer om te doen. Met de volledige groep gingen we door allerlei watervallen abseilen, glijden en naar beneden springen. Super gaaf en super tof om deze ervaring met Linda te kunnen delen. Halverwege hebben we een uitgebreide lunch gegeten, wat door de guides werd klaargemaakt. Er lag een groot zeil, er werden broodjes doorgesneden, sla en komkommers en tomaten lagen klaar met daarbij allerlei lekker beleg. Toen we klaar waren bij de laatste waterval, moesten we een flink stuk omhoog lopen en begon het keihard te regenen! Wat een beetje een domper was op de geweldige dag…

Eenmaal in het hostel hebben we ons lekker opgewarmd onder de douche en met elkaar besloten om de stad nog even in te gaan. We hebben met zijn drietjes heerlijk een eggcoffee en een eggcacao genuttigd, met een lekker taartje erbij. Daarna besloten om samen bij een Mexicaans restaurant te eten. We hadden gehoord van een tof café “Maze” en we besloten daar nog even een afsluitend drankje te doen. Het was echt een super gaaf café en we keken onze ogen uit. Zoals de naam al iets doet vernoemen is het echt een doolhof. Nadat je een drankje hebt besteld ga je een gang in en kan je op meerdere manieren op verschillende plekken komen. Echt super leuk en super gaaf om hier nog even binnen te zijn geweest.

Op naar Nha Trang – Hoi An

De volgende ochtend namen we bij het ontbijt afscheid van Linda, zij bleef hier tot de nachtbus vanavond ook naar Hoi An. Wij hadden de trein al geboekt vanuit Nha Trang en moesten dus de bus eerder daar naartoe nemen om alles optijd te halen. Bus naar Nha Trang viel een beetje tegen doordat we op de achterste bank werden geplaatst waar totaal geen beenruimte was. In Nha Trang een tijdje in een goed koffietentje gezeten, waar we genoten van de koffie en lekker hebben bijschreven met onze blogs. We verplaatste ons met een Grab (wat wonder boven wonder in 1x lukte) dichter naar het treinstation waar we bij een soort halve Italiaan terecht kwamen en lekkere pasta’s gegeten hebben voordat we de nachttrein naar Hoi An namen.

Eenmaal in de trein, hadden we een cabine met 4 bedden… maar wij hadden natuurlijk het fantastische geluk dat een heel gezin op de onderste twee bedden plaats hadden genomen. Dus twee volwassen mensen en twee kinderen, die uitgebreid aan het eten waren… filmpjes op vol volume keken en vooral niks aantrokken van ons. Al waren ze verder heel behulpzaam en lief, toch hoefde van ons dit niet zo. ;) Gelukkig gingen de kinderen op een zeker moment ook slapen en mochten wij de lichten uit doen en ook onder de wol kruipen, na een filmpje (die we wel netjes met oortjes keken) gekeken te hebben. Allebei best goed geslapen en we kwamen redelijk uitgerust aan in Hoi An waar iemand ons opwachtte om ons naar de homestay te brengen.