Hanoi

Posted on July 8, 2022  •  9 minutes  • 1766 words

George kwam een stuk later aan bij de homestay in Ha Giang en besloot ook om dezelfde bus naar Hanoi te nemen. Deze bus hadden we via de homestay geregeld en moest eigenlijk om half 4 vertrekken, maar we zijn in Azië en dan is tijd relatief… Uiteindelijk kwam de bus pas rond half 5 langs en alsof dat niet al genoeg vertraging was hadden we een aantal Britten in de bus die telkens moesten plassen, waardoor we veel stops maakte. Daarnaast vond de buschauffeur het ook erg belangrijk om in de al volle bus, lokale mensen te laten meerijden, die dan in het looppad zaten of tegen andere mensen (die wel de volle mep betaalde) aan. Gelukkig werden wij hierin gespaard, maar een lekkere relaxte rit was het niet. Dit hadden we ook heel verkeerd ingeschat doordat we de heenweg echt een relaxte bus hadden, met alle ruimte en zelfs goed werkende wifi. Alsof dat nog niet genoeg was, stonden we ineens voor de stad stil en gaf de chauffeur aan dat deze niet meer verder ging… Wat?! Gelukkig hadden we een redelijke backup van toeristen die meeklaagde en hebben we met zijn allen duidelijk gemaakt dat we dit niet op deze manier accepteren. Ook had Hilde direct contact met de homestay die op zijn beurt ook weer contact opnam met de buschauffeur. Uiteindelijk werden er meerdere taxi’s geregeld, zodat iedereen naar de stad gebracht werd. Wij kregen het voor elkaar om bij ons hotel gebracht te worden, waar George ook besloot te verblijven. Om 12 uur ’s nachts liepen we met zijn drieën ingecheckt en wel buiten om te gaan avondeten. Hahahhaha, reizen is in ieder geval nooit saai!

Bijpraten en bijschrijven

De volgende dag hadden we via Google maps gezocht naar een goed tentje waar we koffie konden drinken, ontbijten en lekker even konden blijven zitten. We wilde wat dingen uitzoeken voor de Filipijnen en wat bijschrijven aan de blogs. We begrepen dat Linda ook in Hanoi aangekomen was met het vliegtuig en spraken ook met haar in dit relaxte tentje af. Samen hebben we echt uren gezeten, bijgekletst… alle avonturen met elkaar gedeeld, lekker gegeten en veel gelachen. Wat was het fijn om Linda hier nog even te zien, de laatste keer had ze net het ongeluk gehad en hebben we haar achtergelaten met veel pijn… Nu kon ze weer lachen en traplopen en stapje voor stapje had ze inmiddels minder pijn aan haar knie! We knuffelde haar gedag, wat nu dan waarschijnlijk toch echt wel het echte afscheid zou zijn… toch gek!

Stad verkennen

De tweede dag besloten we even een dagje stad te doen. We zijn begonnen met een Banh Mi bij het meer Ho Hoan Kiem en daar op een bankje even de drukte van de stad in ons opgenomen. In het meer staat een tempel, die veel bezocht wordt en een echte toeristische attractie is. We hadden beiden, toen we er voor stonden, niet veel trek in en omdat het zo dichtbij het hotel is, bedachten we ons dat we dit ook nog de volgende dag eventueel zouden kunnen doen. We liepen door naar Hoa Lo Prison Relic, waar we de geschiedenis van Vietnam instapte. Tegenwoordig staat er nog maar een vierde van de voormalige gevangenis. Deze is omgebouwd naar een museum, waar je meegenomen wordt in de gruwelijke verhalen en verschillende kamertjes die deze gevangenis had. Het is uit de tijd dat Vietnam een kolonie was van Frankrijk en hier Vietnamese gevangenen gehouden werden. Later werd de gevangenis gebruikt door de Vietnamese om Amerikanen in vast te houden tijdens de Vietnamese oorlog. Zoals je al leest is er in dit gebouw een hoop gebeurd en kan je je misschien wel voorstellen dat de geschiedenis die hier beschreven stond, zeer interessant was. Dus vooral Richard heeft alle tijd genomen om dit allemaal in zich op te nemen! ;)

Na dit bezoek vonden we het zelf even tijd voor een heerlijke eggcoffee in een van de drukke straten in Hanoi. We hebben nog wat geslenterd door de straten van Hanki en Hilde had besloten hier haar chellac van haar nagels te laten halen… Dus Richard wachtte op Hilde onder het genot van een bakje koffie. Doordat we ons voorbereidde op een duikavontuur in de Filipijnen (in het volgende stukje hier meer over), wilde Hilde wachten met een nieuw kleurtje tot na het duiken anders zou dit al meteen minder lang blijven zitten. Waarom wordt dit hier vertelt zou je je afvragen… Maar hierdoor was de wachttijd voor Richard een stuk korter en konden we door met onze ontdekkingstocht door de straten van Hanoi. Waarbij we ook terecht kwamen in de trainstreet, dit is een straat waar de trein met regelmaat doorheen rijdt en de huizen/inmiddels barretjes op nog geen meter van de rails (aan beiden kanten) gebouwd zijn. Wij hebben hier een drankje gedaan en geluncht, helaas is er in de tijd dat wij er zaten geen trein langsgekomen. En na even gezeten te hebben, hadden we hier ook geen zin meer om op te wachten. Maar over de rails lopen en de straat verkennen is al indrukwekkend genoeg, waarbij je een goed beeld krijgt van hoe smal deze straat hier is opgezet. In de avond hebben we verrassend lekker gegeten bij een tentje waar je biefstuk op een steenplaat geserveerd krijgt. De tent zag eruit als een vreetschuur, maar het vlees was echt verrukkelijk. We besloten na het eten hier niet lang te blijven zitten (werd ook niet echt gewaardeerd.. het was een goed lopend tentje waar de volgende al op ons tafeltje wachtte) en zochten we nog een barretje voor een drankje en een spelletje. We kwamen bij een hip tentje uit waar we de dag heerlijk samen hebben kunnen afsluiten.

Duikavontuur van start

Zoals we al schreven in het vorige stukje… Duikavontuur in de Filipijnen. We hadden in Kuala Lumpur de tickets naar de Filipijnnen al vastgezet. Toen konden we voor bijna dezelfde prijs in plaats van naar Manilla naar Cebu City vliegen. We hadden geen idee wat daar te doen zou zijn, maar het leek ons leuk om sowieso op een ander eiland te beginnen dan Manilla. Sinds dat Hilde de discovery dive gedaan heeft op Gili T is de wens om haar Open Water te halen gegroeid. Stiekem al in Mabul, omdat iedereen daar dook en zij alleen kon snorkelen (wat ook echt al heel mooi en vet was)… maar na het gevoel van duiken te hebben ervaren is de droom om gezamenlijk te duiken en de onderwater wereld te ontdekken gegroeid. We hadden al een beetje gekeken naar Cebu en naar duikscholen op dat eiland en Richard had al contact gezocht met één van de scholen die er goed uitzag. Gisteren de laatste dingen afgesproken en een deel aanbetaald, dus vandaag konden we aan de slag met de theorie. Vanuit Padi krijg je de mogelijkheid om alles digitaal te ontvangen en zelf te studeren, de school waarbij Hilde haar Open Water gaat proberen te halen raadt dit ook aan om op voorhand te doen… omdat je anders een dag daaraan kwijt ben met de instructeur en dat is zonde. Dus aan de bak met de theorie. En omdat samen leren een stuk meer motiveert (en omdat Richard gewoon meerwaarde van de cursus inzag), deed Richard zijn Advanced cursus. Hierbij mag je in plaats van de 18 meter met Open Water, 30 meter duiken en leer je nog 4 andere specialisaties. Deze dag stond dus in het teken van theorie doornemen en de hoofdstukken aftikken met toetsen. De pret van samen duiken is hiermee van start gegaan! :)

In de avond hadden we een datenight gepland. We horen jullie denken… hebben jullie niet een 6 maanden lange date? Uiteraard hebben we veel tijd met elkaar, maar het is ook heel fijn om deze momenten in te stellen en even echt stil te staan van al het moois wat we samen mogen beleven. Daarnaast stond er nog steeds een beloofd etentje vanuit Hilde voor Richard zijn verjaardag… wat door alle hectiek rondom die tijd er wat bij ingeschoten was en daarna samen reisde met allemaal lieve mensen. Dus deze avond stond in het teken van Richard zijn verjaardag bij een goede pizzeria 4p’s. Deze hebben we door Linda leren kennen in Ho Chi Minh City en sluiten we ons Vietnam avontuur gezamenlijk mee af. Heerlijk rustig en uitgebreid gedineerd en geproost op Vietnam en op ons volgende en laatste landje de Filipijnen!