Hele andere wereld

Posted on March 13, 2022  •  10 minutes  • 2107 words

Een paar dagen Nederland

Na de laatste avonturen in Peru, hadden we nog een dagje in Cuzco en een dagje in Lima, voordat de reis naar Nederland begon. Welke we vooral besteed hebben aan relaxen, wat blogs schrijven, en lekker eten en drinken hier en daar. Alles was ook goed geregeld voordat we weer 12,5 uur het vliegtuig in zouden stappen. Zo hadden we een PCR test in Lima en de taxi vooraf geregeld, zodat we zeker optijd op het vliegveld zouden zijn. De PCR test was negatief en dat voelde toch wel als een opluchting, alleen het tweede gedeelte… de taxi… ging iets minder soepel. We hadden lekker een late check out geregeld zodat we nog even konden douchen van te voren. Toen de eerste gemiste oproep binnen kwam dacht Hilde ‘kak, zijn we te laat?”. Zij belde gauw terug en de taxi chauffeur verontschuldigde zich zelf dat het iets later zou worden… Oke, geen probleem, we hadden alles goed voorbereid dus een beetje vertraging was niet erg. Eindstand was meneer ruim een halfuur later dan gepland en was het zo druk op de weg dat we daar ook dubbel zo lang over deden. Gelukkig kwam alles aan het einde natuurlijk gewoon weer goed en konden we op tijd het vliegtuig in stappen.

Eenmaal in Nederland werden we (heel fijn!) opgehaald door de vader van Richard. We landde om 15.30 op vrijdag en we vertrokken op maandagochtend om 10.30 naar Cambodja. Uiteraard hadden we onze dagen goed volgepland. Kapper, feestje van de moeder van Hilde, broertje Richard zien, ook gezellig eten met de ouders van Richard (hier sliepen we, maar ook leuk om even echt tijd met elkaar te hebben), opa en oma zien en ook wel even langs onze ratjes. Druk dus… we waren ook goed gesloopt op zondagavond! Gelukkig hoefde de tas niet meer volledig opnieuw ingepakt te worden, we haalde er wat dingen uit en de kleren waren weer lekker gewassen, hierdoor was dit geen grote klus meer.

Cambodja-Phnom Penh

Een hele andere wereld, zoals de blog ook genoemd is. We vertrokken op maandag met een iets ander gevoel. Nu zeiden we gedag voor 5 maanden en gingen we naar het continent wat oorspronkelijk het idee was. En een andere wereld dan Zuid Amerika en zeker een andere wereld dan Nederland. We kwamen aan in Phnom Penh, waar eigenlijk het proces vrij soepel verliep (ja, we waren verbaasd). We hadden alle papieren uitgeprint, welke we op de juiste plekken neerlegde en lieten zien. Aan het einde van het proces moesten we een sneltest doen. Deze was eigenlijk (weer verbaasd) goed geregeld en liep redelijk door. Aan het einde moest je dan 15 minuten wachten en dan werd op een gegeven moment je naam geroepen (als je goed luisterde en je naam een beetje kon ontcijferen uit hetgeen wat zij omriepen). Dan kreeg je een blauwe sticker en hoppa, mocht je het land in. De eerste struggle begon eigenlijk pas bij het pinnen. Dit is vaak een eerste hobbel die je moet ondergaan bij het reizen, waar kan je pinnen… hoeveel moet je pinnen… wat is de munt precies waard. Je probeert je hierop voor te bereiden en toch gaat dit fout. Hahaha, zo hadden wij dat we wisten dat ze hier met Riel betalen… alleen niet dat hier de Dollar eigenlijk als tweede valuta gebruikt wordt en dat dit de enige valuta is die je kan pinnen. Alle automaten geprobeerd, uiteindelijk 200 dollar opgenomen (in de hoop dat dit met wat kleinere briefjes uit de automaat kwam) en wat gaan drinken. Dit omdat, helaas, we gewoon twee briefjes van 100 kregen. Met een koud drankje (de hitte is goed te voelen!), rustig even opgezocht hoe het met de Dollar zat. Het is hier dus normaal om alle grote uitgaven met Dollars te doen en alle kleine uitgaven met Riel. En je betaald dus soms ook gewoon met beide valuta. Daar moeten we nog even aan wennen…

Waar we ook aan moesten wennen was de warmte en het tijdsverschil. We kende beiden nog niet echt het gevoel van een jetlag, maar deze kunnen we nu ook afvinken van onze bucketlist. ;) De eerste nachten waren we om 1 uur klaar wakker voor één of twee uur en wanneer dan de wekker ging (omdat we niet te lang wilde door slapen), leek het nog midden in de nacht. Op zich niet heel gek, door het vliegen van Peru (waar het 6 uur vroeger is dan in Nederland) naar Nederland en dan door naar Cambodja (waar het 6 uur later is dan in Nederland) krijgt onze biologische klok ineens te maken met 12 uur tijdsverschil en daarbij ook nog eens 3 verschillende klimaten. We vroegen nogal wat van ons lichaam! We zijn in totaal vijf dagen in Phnom Penh gebleven, omdat we dus even moesten acclimatiseren. Maar we hebben zeker ook dingen ondernomen, waarvan we er vier willen uitlichten.

Toul Sleng Genocide Musuem/ S21

Dit heeft een kleine inleiding nodig, voor degene die het niet weten is hier in Cambodja na een burgeroorlog een nieuwe regering aan de macht gekomen. Deze regering is bekend als Khmer Rouge en heeft hier veel schade en leed aangericht. Dit was in de periode van 1975 tot 1979. Dit museum, wat voorheen een school was, was dé martelplek van dit regime. Alle burgers moesten uit Phnom Penh, omdat er een bomaanslag gepleegd zou worden door de Amerika. Dit is in ieder geval wat aan het volk verteld werd, echter was het zo dat de Khmer Rouge op deze manier iedereen weg kreeg uit de stad wat hun uiteindelijke doelen makkelijker maakte. Voor meer achtergrond informatie willen wij jullie aanraden de film (die nu op Netflix staat) “First they killed my father” te zien.

Door Corona zijn er op het moment geen audiotours en zijn bijvoorbeeld alle binnen musea dicht. Hierdoor werden we rondgeleid door een van de vrijwilligers daar. In het begin was ze redelijk lastig te verstaan, het Cambodiaans Engels is soms wat lastig te volgen. Maar uiteindelijk waren we heel blij met haar verhaal bij het doorlopen van de verschillende gebouwen. Er zijn drie of vier gebouwen waarbij één van de gebouwen intact gehouden is van de tijd dat de verschrikkelijke daden hier plaats vonden. Oef, heftig om daar doorheen te lopen. Ze zeggen weleens dat een verhaal in een gebouw kan blijven hangen… Als dit zo is, is dit zeker in dit gebouw zo. Hilde vond het ook echt niet prettig, wanneer Richard te ver door liep en ze opeens alleen stond! Om het verhaal nog meer heftigheid en kracht toe te kennen, werd er door onze gids haar eigen verhaal vertelt… Zij vertelde dat zij 13 was toen zij Phnom Penh moest verlaten, dat zij drie maanden heeft moeten lopen naar het geboorte dorp van haar vader. Eenmaal daar aangekomen, zijn haar vader en haar broer vermoord. Man, deze verhalen komen binnen! De rest van de dag waren we dan ook niks waard…

Killing Fields

De volgende dag bezochten we een andere gruwel van deze periode, de killing fields. Dit is een plek net buiten de stad waar de meest gruwelijke moorden zijn gepleegd. Om een voorbeeld te noemen, werden hier babies tegen een boom aan doodgeslagen en zijn hier meerdere massagraven gevonden waarvan de schedels gaten hebben en waar handen en voeten nog vastgebonden zaten. De schedels bevatten gaten door de reden waarop zij vermoord zijn. Deze verschillende wapens zijn te vinden op deze plek, zo ook de massagraven (leeggehaald) en op verschillende plekken lagen er nog botten. Zeker niet een plek om gezellig op bezoek te gaan! Er staat hier ook een monument ter herdenking van alle slachtoffers. Het is een toren met alle schedels die op deze plek opgegraven zijn. Dit zijn er in totaal 9000 en naast deze 9000 liggen er nog (naar schatting) zo ongeveer dit aantal aan slachtoffers in de massagraven die al wel ontdekt zijn, maar nog niet geopend zijn. De gids vertelde ons dat het monument niet groot genoeg is voor het aantal mensen die hier zijn vermoord. Pff, nog zo een heftige dag waar we samen nog veel over nagepraat hebben. Niet het meest fijnste verslag om mogelijk te lezen, maar wel een waarheid die bij het Kingdom of wonder, ofwel Cambodja hoort.

Markt

Om dan maar door te gaan naar wel hele leuke en mooie dingen, hebben we in Phnom Penh ook verschillende markten bezocht. De central market, de night market en de Russian market. Wat houden we van deze manier van cultuur proeven en van de chaos op deze verschillende plekken. Overal wordt redelijk hetzelfde aangeboden. Veel kleding, sieraden en natuurlijk de verschillende apotheek kraampjes. Hier hebben we leopard balsem (in plaats van tiger balsem) gekocht en verder waren we vooral geïnteresseerde in de foodcourt van de markten. Zo hebben we lekker octopusarmen van de barbecue gegeten, die volledig klaargemaakt op een bordje bij ons werd gebracht. Wat worden wij hier gelukkig van! Daarna heerlijk op de night market op een kleedje aangewezen wat we graag zouden willen proberen en eten. En dat dan vervolgens tussen groepjes locals rustig opsmikkelen, samen met de pikante saus natuurlijk. Geweldig!

Stappen met Linda

Dit heeft misschien ook een beetje een inleiding nodig. Hilde kent Linda van zo een negen jaar geleden, van een feestje van Vera. Dit is een gezamenlijke vriendin die Hilde kent van het MBO in Barneveld en Linda van de basisschool. Ze zijn elkaar blijven volgen terwijl Linda voor zeven jaar op Aruba heeft gewerkt. Nu, sinds 7 maanden werkt Linda in Cambodja en omdat wij naar Zuid Oost Azie gingen, zochten we contact over wat de situatie is Cambodja was. De week dat we aankwamen had Linda vakantie en was dus niet in de stad. Op onze laatste avond in Phnom Penh hebben we elkaar opgezocht. Lekker uiteten geweest! Super gezellig en elkaar super veel te vertellen. Na het eten gingen we kijken bij een Afrikaanse avond in een tentje waar Linda vaker komt en daarna gingen we naar dé straat waar je hier goed kan stappen en drankjes doen… Bleek dit toch gewoon de straat naast ons hotel!! Hhahahaa, we hebben zo een rare week gehad waar we hard nodig hadden om te acclimatiseren, dat we dit volledig gemist hebben! Anyway, zo was het misschien ook nog veel leuker! Linda kon ons deze straat helemaal laten zien en zo ook het uitgaansleven in Cambodja. We hebben bij verschillende tentjes drankjes en dansjes gedaan, veel gelachen en het heel gezellig gehad.