Kampot

Posted on March 16, 2022  •  13 minutes  • 2674 words

Na het stappen in Phnom Penh, verlieten we de volgende dag de grote stad en waren we klaar om Cambodja verder te gaan ontdekken. We hadden via het hotel de bus geregeld, zodat we vanaf het hotel opgehaald zouden worden. Dat lijkt een luxe en heel fijn, ook na zo een 30 minuten wachten op de TukTuk die ons zou brengen, waren we nog steeds blij met onze keuze. Na het ophaal gedeelte, werden we ergens op een plastic stoel neergezet. Niet erg, meen het niet dat deze stoel vol met kakkerlakken zat. Naast dat we op deze fijne stoelen zaten, was het niet duidelijk wat er ging gebeuren. Hilde hoorde ineens “Kampot-Kep” en zei… hup daar moeten we in schat, snel! Vervolgens hebben we nog een 15 minuten in een stilstaande mini-van gezeten met een heel klein beetje koude lucht. Dit was onze goede hoop op airco voor de komende rit van 3 uur. Ook daarvan was niets minder waar… al met al, een top en zweterige ervaring. Wat waren we blij dat we onze volgende hotelletje met (Hilde dacht dit misschien niet nodig te hebben) airco te hebben geboekt. Na de zweterige en bloedhete rit, hoefde we nog maar 10 minuten te lopen voordat we even koelte konden opzoeken en uiteraard een lekkere douche.

Kampot staat bekend om zijn pepers en peperplantages, deze pepers worden bij veel verschillende gerechten in Cambodja gebruikt. Daarnaast zijn er best wat bezichtigingen rondom Kampot, die je heel goed op eigen houtje kan doen. Dit is dan ook de reden dat je op elke hoek van de straat een scooter kan huren. En dat deden we!

Drie dagen vol scooter avonturen

Dag 1: La Plantation

Na een nachtje slapen, vertrokken we op de scooter. Hilde reedt het eerste stuk, de weg naar de peperplantage “La plantation”. Het eerste gedeelte was asfalt door de stad en later over de “snelweg”. Na een afslag te hebben genomen veranderde de nette asfaltweg in een soort zand/gravel… niks aan de hand… en nog even later werden de kuilen, de stenen en het losliggende grit meer en meer wat een beetje een uitdaging gaf hier en daar. Maar ook een toffe en leuke uitdaging! We hebben wel 20x tegen elkaar gezegd dat we het hiervoor doen, crossen door het binnenland. Om ons heen veranderde namelijk het stadse leven ook. De huizen werden vrijstaande huizen, met elk hun eigen stukje grond en runderen… veel runderen! Ooooooo we love it!!! We kunnen het niet anders omschrijven.

Na enig tijdje kwamen we aan bij La Plantation, een super mooie en grote boerderij waar veel activiteiten rondom de peper worden georganiseerd. De plantage is door een Frans-Belgisch stel opgezet in 2016. Een heel mooi verhaal, omdat zij niks met machines doen om zo de Cambodianen in de omgeving genoeg werkgelegenheid te bieden. Naast de peper verbouwen ze veel groenten en fruit, wat in het restaurant gebruikt wordt. Ze zijn een zelfvoorzienende organisatie hierin, wanneer er geen bananen zijn… zijn er dus geen producten met bananen te koop in het restaurant. Naast de werkgelegenheid, hebben zij een school opgezet voor de kinderen in de omgeving. Het geld wat met de souvenirs en in het restaurant wordt verdiend, wordt voor deze school gebruikt.

We werden super ontvangen, rond een uur of 12 en namen vriendelijk afscheid om 17 uur. We zijn gestart met een bananen milkshake met peper erin, vervolgens een volledige tour en uitleg over de verschillende pepers. Hoe ze groeien, wat ze nodig hebben, wat de verschillen zijn en hoe je de verschillende kleuren pepers (van dezelfde plant) krijgt. Na de tour hebben we hier geluncht en een koffie met… je raad het al… peper gedronken. Na de lunch hebben we een waterbuffeltour gedaan. Dit is een tour dieper het platteland op, met een karretje die wordt voortgetrokken door twee waterbuffels. Zo gaaf, Hilde was natuurlijk helemaal in haar nopjes! Vooral toen halverwege de tour we het water in gingen en de waterbuffels er heerlijk voor gingen liggen. De man die de waterbuffels aanstuurde, gaf ze een uitgebreide douche/bad om af te koelen en te genieten van het water. Na de tour hebben we nog een peper proeverij gedaan, waarmee we deze mooie dag afsloten. In ieder geval bij de plantage, we moesten nog een stukje terug rijden! ;)

Richard reedt de weg terug en dat ging natuurlijk allemaal voortreffelijk. Met de nodige stops voor foto’s die Hilde achterop maakte en de vele filmpjes van de omgeving die Hilde tijdens het rijden maakte. Met de ondergaande zon kwamen we thuis en konden we aan de rivier (voor ons hotel) genieten van dit plaatje.

Dag 2: Mountain Bokor

Vandaag stond de berg van hier verderop op de planning. We ontbeten bij Epic art cafe, wat heerlijk was en daarbij wanneer je daar eet hun stichting steunt. Zij staan voor “every person counts” en werken met minder valide mensen, om iedereen een kans te geven op werk en educatie. Na hier rustig te hebben gezeten met goede koffie en heerlijk eten, gingen we op pad. Eigenlijk wisten we nog niet precies wat we hier zouden aantreffen, maar we hadden erover gehoord en iedereen geeft aan dat je dit moet doen. Dus hoppa op de toettoet naar het national park en dus de berg van Bokor. Nu reedt Richard de heen weg. We moesten (voor het eerst hier in Cambodja) ons vaccinatie bewijs laten zien… of tenminste, dat zeiden ze. Nadat Hilde die van Richard wilde laten zien, kwam er een groep jongeren ook aansluiten. Na een korte, of eigenlijk geen, blik konden we doorrijden. Deze dag willen we vooral omschrijven als een zeer bijzondere dag. De rit omhoog was fantastisch! De bochten, de uitzichten en de groepjes aapjes die we tegen kwamen onderweg. Op een gegeven moment een enorme Buddha die uit het niets kwam opzetten met de weg erachter volledig in de wolken. Heel bijzonder allemaal! Toen gingen we opzoek naar de waterval, je moet weten dat het droogseizoen is op het moment, en deze (we betaalde 1 dollar om naar het gebied te mogen) iets wat tegenviel. Wel leuk en wel mooi, maar weinig water. Hahha, daarna zo een beetje de volledige berg rondgecrosst. Opzoek naar de aangegeven rijstvelden, opzoek naar de mooie waterdam en opzoek naar alle bijzondere gebouwen die er staan. We hebben het gevonden, op de rijstvelden (weten nog steeds niet zo goed waarom niet) na. Maar bijzonder is dus het woord hoe we het willen omschrijven… alles was verlaten, alles was vergaande glorie en alles was elke keer weer opnieuw een verbazing. Een super mooie tempel The Five Boats Pagoda, ergens op de route. Met een waanzinnig uitzicht, maar ook weer met een sfeer alsof er de afgelopen 5 jaar geen mensen op bezoek zijn gekomen, maar er lopen wel monniken rond die op een klein gedeelte van deze plek blijken te leven. De waterdam trouwens, die we zeker hebben gevonden, leek meer op een attractie uit een griezelfilm. Alles stond er en zelfs de vissen die je kon/kan voeren, zijn nog aanwezig… maar de waterfietsen en de bootjes die je normaal kan huren stonden droog en verroest op de kant. Ook de waterdam zelf was redelijk “lek”, als je dat zo tenminste kan noemen en kwam je niet zonder natte voeten aan de overkant van de dam. Casino’s, apartementencomplexen die verlaten of nooit ingevuld zijn en aan de andere kant werd er weer volop (door meerdere partijen en op verschillende plekken) gebouwd. Ja, zoals je al kan lezen er is niet echt een touw aan vast te knopen… We hebben een heerlijke dag gehad, maar bijzonder is en blijft het woord voor deze dag.

Dag 3: Kep en meer

De derde dag gingen we na een lekker ontbijtje van een bakkerskraampje aan de rivier onderweg naar de zoutvelden. Deze liggen op de weg naar Kep en waren we al vanaf het begin zeer benieuwd naar. Eenmaal op plek die op de kaart en onderweg ook aangegeven stond, bleek er niet echt iets te zijn. Ja, we zagen de velden met een laagje water, maar zeker niet hetgeen wat we ook op de plaatjes via google hadden gezien. Niemand was er aan het “oogsten” (sorry als we dit fout benoemen), maar ook nergens bleek er enige vorm van werkzaamheden. Ook het informatiepunt over deze velden was dicht en zag er zeer verlaten uit. Helemaal met de beelden van gisteren nog in ons hoofd, hadden we het idee dat dit ook misschien ook niet meer echt bestond en besloten we door te rijden naar Kep. Ook daar vielen we een beetje in een gat… niet echt veel te beleven. We reden eerst langs de Crab Market, omdat we altijd ook erg houden van de omgeving en van het net ietsjes meer dan de toeristische attractie. We reden door naar het Krab beeld, die ter eren van de krab die ze hier veel hebben daar is neergezet. Daarna reden we door naar een Tempel, die duidelijk normaal door niemand bezocht werd en daarna wilde Hilde een beetje avontuur en wilde eigenlijk een weggetje inrijden waar stond waar je niet met de scooter mocht komen… Hilde zei, “tja, dan ben ik maar de stomme toerist, wat kan er gebeuren?”. Richard was duidelijk niet overtuigd, maar Hilde mocht verder wel lekker een route nemen waar ze zin in had, als het maar wel de autoweg was. Prima, rustig aan reden we terug naar de Crab Market, waar we eerst een ice tea namen (die zijn overigens hemels in Cambodja) en daarna de markt eens op gingen. We waren wat onzeker, langs de zee stonden allemaal tentjes die krab verkochten en ons vroegen of we krab wilde. Hilde dacht, ja en dan… dan heb ik een rauwe krab. We liepen wat verder de markt op waar veel vis verkocht werd en op de barbecues lag. Maar geen krab… Oke, wacht… Hoe werkt het hier?! Richard zei ineens dat die dacht ergens gelezen te hebben (komt toch soms van pas dat lezen, haha) dat je je krab aan de zee besteld en het dan klaar gemaakt wordt voor je. Uhm, oke, proberen dan maar? Dus bij het eerste vrouwtje die ons weer krab aanbod hebben we ja gezegd en daar ging het hele proces in werking. De krabman haalde de mand uit de zee, wij kozen onze vier krabben uit en de woorden “with kampotpeper yumyum” spraken ons wel aan en knikte direct! Dat het ook lekker was met wat garnalen begrepen we ook uit het wijzen en “yumyum” dus daar gingen we ook voor. Betalen, of ja kon ook wel later, nee nu! Heel ongemakkelijk en we moesten een tentje uitzoeken om wat te gaan drinken. Dan kwam het eten er ook wel aan… Oke prima, we gingen er helemaal voor. Sugarcane drankje bij een lief vrouwtje besteld, waar we aan tafel konden gaan zitten en stiekem we enorm aan het genieten waren van de chaos en onze onwetendheid. En jawel, daar kwam even later ons gerechtje en wat hebben we (weer in alle onwetendheid, geen idee hoe je een krab eet namelijk… alleen de surimisticks :P) enorm zitten smullen van het lekkers!!

Na dit avontuur was het nog niet genoeg voor ons, we wilde meer op deze dag. We hadden de scooter dus, kom wat gaan we doen? We zagen dat we een tempel in een cave konden bezoeken op de weg terug naar Kampot. Of naja, ongeveer op de weg terug. Dus hoppa, Richard reed en Hilde achterop. Allerlei padjes door en op en door kleine dorpjes heen en langs allerlei boerderijtjes. Wat een heerlijkheid! Eenmaal bij de cave, stonden kinderen ons al op te wachten om eindelijk weer eens toeristen door het moois dichtbij hun huis te leiden. Wat hebben we een lol met ze gehad en daarbij de kleine tempel die zo een 1400 jaar oud is bezocht in de cave. Via de grot ook terug naar het begin, klimmen en klauteren en vooral veel lachen met de kids, die Hilde op elke hoek op een gegeven moment lieten schrikken. Het was een heerlijk en makkelijk doelwit, schrikken deed ze wel en meestal zelfs met een gilletje… BINGO! Hhahaah! Na de cave, reed Hilde over een andere weg en weer langs verschillende boerderijtjes en dorpjes terug. Toch even de zoutvelden nog eens bezoeken, wij laten ons niet zomaar afschudden. Helemaal doorgereden en eigenlijk toen we het een beetje aan het opgeven waren, zag Richard ineens een groen bord met “salt” erop staan. Keren en daar dan nog even heen. Ja hoor, daar waren allemaal mensen aan het werk en zagen we hoe er zout gewonnen werd uit de velden. Wat een tof gezicht en nog toffer omdat het voor ons gevoel, hier totaal niet toeristisch is. De mensen keken op toen we langs kwamen rijden en de soms wat lastigere padjes trotseerde. Wat een magisch en tof gezicht!

Wauw wat een dag! Deze begon echt weer als een bijzondere dag… waarbij we dachten een beetje de plank mis te slaan. Maar deze veranderde met elke stap naar een top dag, waar we beiden zo genoten hebben! Deze dag konden we niet anders afsluiten met pizza en bier bij Max. Een Italiaan in Kampot (waar we stiekem de eerste avond ook al gegeten hebben), waar de pizza’s heerlijk smaken en super klaargemaakt worden.