Lonely op de beach

Posted on March 20, 2022  •  12 minutes  • 2394 words

Na Kampot hadden we uiteraard, na al die avonturen, wat rust en relax momenten nodig! ;) We hadden geregeld dat we met de bus in Sihanoukville zouden komen, om daar vervolgens de boot naar Koh Rong te nemen. Alles ging eigenlijk vrij soepel en we kwamen zelfs net op tijd voor de vroege boot aan. We hadden via Booking.com een bungalow op de Lonely Beach geboekt, waarna we direct een bericht kregen over hoe je ongeveer bij deze bijzondere en afgelegen plek zou kunnen komen. Een gehele beschrijving, waar we nog niet helemaal zeker van waren. Ook de mensen van de speedferry waren nog niet echt overtuigd van hoe we er moesten komen, aangezien ze allemaal een ander advies gaven over waar we uit moesten stappen. Er zijn vanuit Sihanoukville drie stops (althans met deze maatschappij) waar ze je af kunnen zetten. De eerste stop is een ander eiland en daarna twee stops op het eiland waar wij wilde zijn. Als enige van de gehele boot stapte wij bij de laatste stop uit… Daar werden we aan het einde van de pier uiteraard meteen opgewacht. Het was echter wel maar één persoon, die direct zei “O Lonely Beach, dat is moeilijk en ver weg. Je kan gebracht worden, maar ik heb nu maar één motortaxi, je kan scooters huren voor $20 per dag en je kan ook wel met de auto gebracht worden… maar dan moet je nog zeker 20 minuten lopen. Maar ga anders eerst wat eten, met eten kan je beter beslissingen maken!” Oke deze man had over dat laatste gedeelte zeker gelijk… Hilde had uiteraard om dit tijdstip (was inmiddels 13.30) trek en kan dan altijd slecht beslissingen maken. Maar de rest moest even op ons inwerken… we bestelde wat te drinken en wat te eten en waren eigenlijk een beetje uit het veld geslagen. Dit moesten een paar relaxte dagen worden en niet met al dit gezeik er omheen. We hadden de scooter gisterenavond in Kampot ingeleverd voor $5 per dag, en dit was gewoon vier keer zoveel! Oke… een eiland, maar dan nog $20 en dan ook nog eens voor 3 dagen, waarin we het maar twee keer zullen gebruiken. Namelijk de heen en terug reis.

Maar de man had gelijk, na het eten werd de frustratie minder en konden we het weer wat meer in perspectief zien. Motorbike huren, lekker stukje touren… we gaan het avontuur aan! Alleen Hilde moest uiteraard wel even met de man gaan babbelen over de prijs. Dus Richard kreeg de opdracht bij de spullen te blijven en zich alvast in te smeren en Hilde ging met haar big smile naar de meneer van de scooters. Na een vlotte babbel, veel smeken en een beetje humor kreeg Hilde de scooters voor elk $15 per dag mee! We waren tevreden en gingen op pad!

Twee uur (!!) later bereikte we uiteindelijk pas de bungalows. Maar hoe dan? We nemen jullie mee in ons avontuur. We gingen vol goede moed met onze grote tassen op de rug en de kleine tas tussen de benen met de scooter op pad. Het eerste stukje was mul zand en eigenlijk doorstonden we beiden de proef vrij soepel. Daarna een hele lange weg over asfalt en wat voelde het fijn dat we dit hadden aangepakt. Af en toe even op Maps.ME kijken of we nog goed gingen en ook lieve bewoners van het eiland die ons hier en daar even de juiste kant aanwezen. Tussendoor tanken bij iemand thuis met frisdrankflessen met benzine en nog steeds super happy! Na het vissersdorpje werd het asfalt ingeruild voor zandpaden, jungle, kuilen en gaten in de weg en hier en daar net zo mul zand als op het strand. De tocht werd wat zwaarder, maar nog steeds genoten we volop. De tassen werden wel wat zwaarder en inmiddels waren we kletsnat van het zweet, maar dat wilde de pret nog steeds niet drukken. Hoe verder we in de afgelegen paadjes kwamen, hoe minder werd aangegeven waar we heen moesten en hoe minder we snapte waar we heen gingen… Letterlijk waren de bordjes begroeid met takken en moesten we soms weggetjes in slaan die je normaal toch echt over zou slaan om te gaan lopen… laat staan met de scooter. Op een gegeven moment kwamen we aan bij wat bungalows en een verlaten bordje met “parking” erop. Lonely was het… maar zitten we goed? Richard de tassen af en op de scooter gegooid en ging vervolgens op onderzoek uit, terwijl Hilde bij de scooters en de tassen bleef. Niemand bij de bungalows… niemand op het strand… en niemand een stukje terug (als we op maps.me keken, dachten we dat het daar moest zijn) te bekennen. Oke, we waren totaal verslagen en de moed zakte in onze slippers. Tassen maar weer op en een stukje het minimale pad volgen, dat was ons plan! Wat denk je… 10 meter verder, letterlijk 10 meter verder!! Stond er “Welcome” en zagen we iemand lopen. Wauw, dit hadden we niet verwacht! We werden heel lief welkom geheten en naar onze super schattige bungalow, midden in de natuur met verderop de zee, gebracht. We zijn er! Hebben we toch weer mooi samen geflikt. En nu eerst een douche… Naja een bucketshower dan, want deze super mooie en afgelegen plek heeft alleen de basics! Genieten!

We kwamen op deze plek om helemaal te ontspannen en niks te doen, dat hebben we dan ook heerlijk uitgevoerd, maar toch zijn er nog wel wat verhalen te vertellen. De middag van aankomst hebben we heerlijk spelletjes gedaan en super lekker gegeten. Dat smaakte goed en we zeiden nog tegen elkaar dat dat allemaal wel goed zat voor de aankomende dagen. In het donker terug naar de bungalow, Richard deed het licht aan en we zagen beesten vliegen. O wauw, vleermuizen! Twee ofzo vlogen rond bij het plafond, Hilde kreeg nog net de kans om te zeggen dat ze dat dus vanmiddag rook. Vleermuizen poep! En daar kwamen er nog een stuk of drie of vier rond om ons gevlogen. Oke, beetje paniek en chaos. Wat doe je met vleermuizen op je kamer en kunnen ze kwaad? Weer een aantal die plotseling en vlak langs ons vlogen! Terug naar de bungalow waar het restaurant was en aan Danny (de eigenaar) vragen of dit normaal was. O zegt die, maar dat is heel normaal. Ze zitten in elke bungalow wel, helemaal nu de bungalows al lang leeg hebben gestaan. Ik heb het vanmorgen nog allemaal schoongemaakt en het zijn hele vriendelijke en fascinerende beesten. Je kan heel mooi met je koplamp op in bed gaan liggen en ze volgen, dan komen ze vlak langs je hoofd vliegen en raken je nooit. Ze hebben zo’n mooi systeem… en er volgde nog een heel verhaal over deze mooie dieren. Vooral Hilde zag even de schoonheid van deze beesten niet helemaal in, maar we gingen terug. Eerst samen met Danny die nog even onder de bedden kwam vegen en ons vooral veel plezier wenste, we zitten tenslotte in de natuur!

Deze lieve huisdieren hebben we alle drie de nachten gehouden, Richard vond het geweldig! Hilde was nog steeds niet volledig overtuigd, ook omdat ze goed stinken. De eerste nacht hadden we de ramen (klapluiken) dicht, vanaf de tweede nacht niet meer. Hierdoor vlogen ze makkelijker erin en eruit. Je hoorde ze elke avond rondvliegen, over de vloer bewegen en de laatste nacht voelde Hilde ze zelfs haar rug masseren. De bedden zaten zo een meter van de grond af, en bestonden uit een houten frame met daarop het matras. Tussen de latten kleefde ze zich vast en sliepen ze, maar ook kwamen ze daar om te rusten. Hilde kan je vertellen, dat de liefde een beetje terug gekeerd was… maar dat dit toch iets te intiem aanvoelde… hahhaha! Onderdeel van de ervaring!

De eerste dag hebben we vooral echt niks gedaan. Onze dag bestond uit spelletjes, eten, lezen, liggen, luieren en zwemmen. De dag was redelijk bewolkt, maar toch was de stranddag heerlijk. De tweede dag gingen we met Danny zijn kleine bootje erop uit naar een klein eiland. Hier is een rif waar we wel twee uur overheen hebben gesnorkeld. Danny is een duiker en kon ons heel goed allerlei mooie schelpen, anemonen en details die misschien niet direct opvallen laten zien. Zelf waren we ook goede speurders, waarbij we allerlei soorten vissen, zee-egels en kreeft-/krabachtige hebben gezien. Ook (we waren allebei fan!) kwamen we grondelvissen tegen. Heel grappig want we zagen het allebei tegelijkertijd en wilde het aan elkaar laten zien toen we boven water kwamen. Het is een mooi gezicht om eens rustig naar te kijken. Twee garnalen graven een hol waarbij er elke keer zand naar boven komt. De vissen eten de micro-organismen uit het zand, wat je ook elke keer ziet gebeuren. Danny kwam aanzwemmen en wilde blijkbaar verderop ook dit schouwspel laten zien. Hij vertelde dat ze in perfecte harmonie met elkaar leven, een zogeheten symbiose. De vissen staan namelijk op wacht, wanneer er gevaar dreigt schieten ze naar binnen in het hol en zijn ze allemaal veilig. Super leuk om dit gezien te hebben en het er zo uitgebreid over te hebben met Danny, die er duidelijk van genoot dat we zo goed op details aan het letten waren. Een geslaagde ochtend dus. We hadden netjes ingesmeerd en t-shirts aan… Maar de benen van Hilde waren niet goed bedekt… die vonden het dan ook iets minder leuk na twee uur in het water te hebben gelegen. Hilde was zelf ook een kreeftachtige geworden! ;)

Op de vierde dag, na drie nachten, was het tijd om afscheid te nemen van dit stukje paradijs. In de ochtend nog rustig ontbeten en ingepakt en toen de scooter opnieuw bestegen. De terugweg verliep soepel, doordat het wat geregend heeft de laatste dagen was het mulle zand minder mul. Dus dat was perfect met het rijden. Eenmaal bij de pier, waar we ruim op tijd aankwamen, hebben we onze scooters ingeleverd en onze ticket naar het vaste land laten zien. De man van de scooters gaf aan dat deze om 13.30 uur zou vertrekken, dus alle tijd (het was rond 12 uur) om te lunchen. Na de lunch zijn we op een strategische plek gaan zitten om alle boten aan te zien komen. Wat wij niet wisten is dat er moeilijk veel verschillende maatschappijen af en aan varen. Allemaal in blauwe shirts, waarvan wij dachten dat dat ons herkenningspunt zou zijn. Na vele boten te hebben zien komen en gaan was het inmiddels 14 uur. Oke, het is Cambodja… hij zou toch nog wel komen… Dan om 14.15 was er ineens een man die tegen ons zei dat we die boot moesten hebben. Huh, deze? Deze is niet eens van een maatschappij… ja, rennen! En dat deden we, maar toch vertrok deze boot dood leuk voordat we deze konden vragen ons mee te nemen. Oke?! En nu?! Dezelfde man vertelde ons toen dat de volgende boot om 16 uur zou vertrekken, ja echt? Maar hoe dan, we hebben elke boot gecheckt, hoe hebben we het nu kunnen missen. Verslagen gingen we zitten en wisten we even geen raad. Hilde ging een rondje lopen, kijken of er ergens WiFi zou zijn. Een restaurant verderop had dit inderdaad, dus daar een drankje gedaan en alvast een accommodatie voor de nacht geboekt. Zo wisten we in ieder geval waar we straks heen moesten als we aan vaste land aankwamen. Bij het afrekenen vroeg de man aan Richard of we wel de boot hadden laten weten dat we in de middag met ze mee wilde. Uhm, nee, niemand heeft dit tegen ons gezegd bij de pier. Deze man was super lief en behulpzaam, hij heeft voor ons de maatschappij gebeld en laten weten dat wij graag de boot van 16 uur wilde hebben. Weer onduidelijkheid welke boot het nu precies zou gaan zij en dus bij elke boot heen en weer de pier opgelopen. En jawel, uiteindelijk hadden we een boot te pakken. Man wat een chaotische en onduidelijke middag! Maar het is ons allemaal weer gelukt en we kwamen aan in een hele fijne kamer, met een super fijne douche en een heerlijk bed… dit keer ZONDER vleermuizen. ;)