Proyecto Iquitos
Posted on February 20, 2022 • 5 minutes • 1005 words
In onze vorige blog over de dagen in de Selva, schreven we dat we in een andere blog graag in wilde gaan op het vrijwillegerswerk waarbij we hebben geholpen. Dit vrijwillegerswerk is mede opgezet door Andrea en een vriendin van haar 5 jaar geleden. Anderea komt uit Colombia en de vriendin uit Peru. De vriendin hebben wij niet ontmoet, maar onderhoudt alle contacten en social media. Andrea is nog steeds (al die 5 jaar) aanwezig in Santa Clara del Ojeal en coordineert alle werkzaamheden op de plek zelf. Het project wat hier draait heet Proyecto Iquitos.
Op de zondag dat wij aankwamen, was de dag van de radio wereldwijd. Er is een vrijwilliger die voor een jaar hier is en de radio wilt opstarten. Zodat er meer communicatie kan ontstaan tussen de verschillende zones en ook tussen dorpen verderop. Een super mooi project, welke te volgen is via de instagram @amazondas_. Deze dag was uitgekozen om het project te laten horen aan de dorpsbewoners. Met elk hun eigen verhaal en eigen stukje “uitzendtijd”. De uitzendtijd was in dit geval nog dat het werd opgenomen voor later, maar dat het dorp het kon horen door middel van speakers. Alleen de speakers werkten helaas niet echt mee. Om tijd te rekken werd er voorgesteld te volleyballen. Kijk, dat kunnen wij wel dus hoppa naar buiten en handen uit de mouwen! ;) Het net met palen werd neergezet en er werd meteen enthousiast gespeeld. Tussendoor werd er nog even de touwtjes van het veld uitgelegd en toen konden we echt beginnen. Heerlijk!! Spelen is in elke taal universeel. Het was fijn om dit te kunnen doen omdat we ons nog een beetje onwennig voelde en op deze manier we onszelf kenbaar maakte aan de dorpsbewoners. Super laagdrempelig, spelen… lol maken en gek doen met elkaar. Maar man na 5 minuten ben je wel helemaal zeik nat van het zweet door de hoge luchtvochtigheid en de temperatuur.
De speakers bleken het nog steeds niet te doen, maar ze gingen van start. Voor de dorpsbewoners alsnog een zeer bijzonder moment. Om een beeld te schetsen, er kwam ook een man volledig netjes aangekleed en opgefrist om zijn verhaal op de radio te kunnen brengen. Tussendoor gingen wij voor het eerst douchen, om de drukte te voorkomen. Voor Richard een van zijn eerste ervaringen om op deze manier te douchen/op te frissen.
De volgende dag waren we iets meer ingekomen, waardoor we snel mee konden doen met de kinderen. Normaal is het zeer georganiseerd en doet iedereen een soort workshop of een activiteit. In deze week, werkt het iets anders. De school wordt verbouwt en daarom is het verzamelpunt nu bij het huis van de vrijwilligers. Er is vandaag en koppel uit Spanje aangekomen, die we in het restaurant voor de jungle hadden ontmoet. Belen had ze enthousiast gemaakt om te komen en ze hadden geld ingezameld. Ze kwamen met veel speelgoed; hoelahoeps, rackets, een voetbal, fluiten, boeken, echt van alles. De spullen werden meteen gebruikt! Er werd druk gevoetbald door Richard, Martijn en de kids. Hilde probeerde te hoelahoepen en met de kleinere kinderen het overgooien van de hoelahoep. Erg leuk om te zien dat kinderen allemaal blij zijn met aandacht, grapjes (zelfs al is het in een andere taal… gek doen kan in elke taal) en een beetje trucjes die ze niet kennen. Heerlijk!! Uiteindelijk werd er ook met veel kids gebadmintond.
Na deze middag besloten we nog een nacht te blijven, zodat we morgen ook nog met de kinderen kunnen zijn. Het middag programma begint rond 3 uur en de laatste boot gaat ook rond 3 uur, dus moeten we een keuze maken met wat we wilde. Beiden totaal geen spijt dat we een dag langer blijven! In de avond was er filmavond, wat betekent dat er een film geprojecteerd wordt (in de uren met elektriciteit) op een witte muur van een gebouw. We keken een van de David Attenborough natuurdocumentaires over het regenwoud. Leuk! Want die hebben toevallig al eens gezien, waardoor de Spaanse vertaling voor ons redelijk te doen was. ;)
De volgende dag was het spelen met de kids alleen nog maar leuker. De kinderen kwamen nu veel meer naar ons toe om ons uit te nodigen voor een spel of met een voorstel van een race tegen andere kinderen. Erg leuk om te zien. Heel fijn om nog een middag lekker met elkaar te zijn! Als laatste deden we nog een soort “Schipper mag ik overvaren”, wat een heerlijk chaotisch spel bleek te zijn zo met elkaar. Daarna in de kring gezongen en dieren nagedaan. Toen werd het tijd voor het afscheid, wat Andrea erg leuk organiseerde… we moesten een dier na doen, er werden een paar kinderen uitgekozen om bij ons te komen staan en daarna werd er allemaal positieve energie naar ons gezonden. De kinderen naast ons moesten deze dan versterken en aan ons overbrengen.
Wauw, is het woord hoe wij alles willen omschrijven. Nogmaals zo dankbaar voor deze momenten en voor deze herinneringen. Zo gaaf om hier deel van uit te hebben mogen maken.
